تفاوت رژیم غذایی ورزشکاران با افراد عادی

رژیم غذایی یک ورزشکار باید در یک مطلب اساسی با رژیم غذایی فرد عادی تفاوت داشته باشد . ورزشکاران علاوه بر احتیاجات زندگی روزمره ، نیاز به سوخت برای تمرین و مسابقه دارند غذا سوخت لازم برای ورزشکاران را تأمین می کند ولی اغلب ورزشکاران از سوختی که در مخازن خود میریزند غافلند . پروتئین ، چربی و کربو هیدراتها سوخت بدن ( انرژی ) شما هستند . همه غذا ها ترکیب یکسانی از نظر محتوا ندارند . همانگونه که ماشینهای مسابقه نیاز به بنزین با درجه اکتان بالا دارند. ورزشکاران نیز نیاز به مواد غذایی دارای درجه کربوهیدرات بالا دارند .

کالری

یک ورزشکار نوجوان ( به خصوص فردی که در حال رشد است ) نسبت به هر زمان دیگری از زندگی نیاز بیشتری به کالری دارد . انرژی مورد نیاز همچنین به نوع ورزش تخصصی و برنامه تمرین شما بستگی دارد . یک دختر نوجوان با جثه متوسط که دارای فعالیت متوسط و هنوز در حال رشد است به حدود 2200 کالری در روز نیاز دارد ، حال آنکه یک دختر 15 ساله با جثه کوچک که رشدش کامل شده به حدود 1800 کالری یا کمتر نیاز دارد . پسران نوجوان بالاخص نیاز بسیاری به کالری دارند . یک پسر نوجوان در حداکثر رشد ممکن است به 4000 کالری در روز احتیاج داشته باشد . میزان کالری که در ورزش نیز می سوزد متفاوت است تمرین پیش از یک فصل در یک تیم فوتبال ممکن است در روز 500 کالری یا بیشتر بسوزاند.

سبکهای کنترلی کاراته

سبکهای کنترلی عبارتند از:
شوتوکان:
بنیانگذار این سبک، کیجین فوناکوشی (1957 – 1868 ش) می باشد. شوتوکان یعنی: خانه شوتو، مکتب شوتو – لقب فوناکوشی و کان به معنای خانه می باشد.
علاوه بر آن شوتوکان متعلق به سیستم «شوری ته» در کاراته است.
شیتوریو:
بنیانگذار این سبک «مابونی کنوا» (1952 – 1889) می باشد. شیتوریو متشکل از دو سیستم «ناهاته» و «شوری ته» در کاراته می باشد. شیتو از نامهای دواستاد بزرگ اوکیناوایی گرفته شده است. به این شکل که «شی» از نام «ایتوسوآنکو» استاد مسلم سیستم «شوری ته» و کلمه «تو» از «هیگااونا کانریو» بنیانگذار و استاد بزرگ سیستم «ناهاته» برگرفته شده است.
گوجوریو:
این سبک توسط «میاگی چوجون» (1953 – 1888) بنیان نهاده شد. گوجوریو یعنی روش سفت و نرم، که در اوکیناوا شکل گرفت و متعلق به سیستم ناهاته درکاراته می باشد.
وادوریو:
بنیانگذار سبک، اوتسوکه هیرونوری (1982 – 1892) می باشد، وادوریو یعنی: راه صلح یا روش صلح جویانه
کیوکوشین کای:
کیوکوشین کای یک سبک نیمه کنترلی است که توسط «ماسوتاتسواویاما» (1994 – 1923) بنیانگذاری شد.
کیوکوشین کای از عناصر مختلفی که نشات از تجربیات اویاما و سبک های دیگر است تشکیل شده است کیوکوشین کای از سه لغت کیوکو یعنی بالاترین یا نهایت، شین به معنی حقیقت، روح وکای به معنی گروه و انجمن ترکیب شده است. نام دیگر این سبک اویاماریو است. تاکید این سبک روی مبارزه واقعی از راه نزدیک است.
کیوکوشین کای یکی از سبک های آزاد کاراته است و برای کاستن مقاومت حریف، تکنیک ها به طور متوالی اجرا می شود، این سبک، تاکید زیادی بر روی تمرینات تنفسی و حرکاتی که در کاراته دو ممنوع شده است دارد. دوجوی مرکزی این سبک هومبو نام دارد و در سال 1955 توسط اویاما در توکیو افتتاح شد.

اصطلاحاتی که هر کاراته کار باید بداند

سیکن (دو مفصل اصلی مشت بسته)
اُشیرو ( عقب ، پشت)
میگی (راست)
هیداری (چپ)
گدان (سطح پایینی ، قسمت تحتانی)
چودان (قسمت وسط بدن )
جودان (بالای بدن ، قسمت سر و گردن)
دوجو (محل تمرین)
اُس (سلام ، تقاضا ، احترام )
بودو (راه رزم )
کیو (به درجات پایینترازکمربندسیاه اطلاق میشود)
دان (درجه ، سطح )
سن سی (استاد ، معلم ، مربی)
سن سی نی ری (احترام به استاد)
سم پای (شاگرد ارشد)
سم پای نی ری (احترام به پیشکسوت ، ارشد )
ری (احترام ، تعظیم )
کاراته دو (راه و روش دست خالی )
کاراته کا ( هنرجوی کاراته)
کاراته گی (لباس کاراته)
یوکو (کنار ، پهلو)
یوری آشی (لیز خوردن ، قدم لیز برداشتن)
یامه (تمام ، پایان)
مائه (جلو)
ماکی وارا (یک تخته چوبی که دور آن پارچه یا حصیر می بافند و با آن به قسمتهای مختلف بدن جهت قوی شدن ضربه می زنند)
ماواته (بچرخید ، برگردید)
مودوته (برگردید سرجایتان)
سوکومن (پهلو ، کنار)
کیکو (منقار پرنده ، تمرین )
کاکی واکه اوکه (دفاع جدا کننده)
اوکه (دفاع)
شو (کف دست ، دست باز )
شودان (اولین درجه استادی در بودو)
نی دان (دومین درجه استادی در بودو)
سان دان (سومین درجه استادی در بودو)
یون دان (چهارمین درجه استادی در بودو)
گودان (پنجمین درجه استادی در بودو)
روکودان ( ششمین درجه استادی در بودو)
شی چی دان (هفتمین درجه استادی در بودو)
هاچی دان (هشتمین درجه استادی در بودو)
کودان (نهمین درجه استادی در بودو)
جودان (دهمین درجه استادی در بودو)
کورو اُبی (کمربند سیاه)
شی هان ( استاد بزرگ و مسلم )
شو می نی ری (تعظیم به روبرو ، احترام به جایگاه)
شیای (مسابقه رقابت )
شیای جو (محوطه مسابقه با مساحت 64 مترمربع)
ام پی (آرنج)
اوده (ساعد)
اوچی (درونی ، از داخل)
ایپون نوکیته (تکنیک مستقیم با نوک انگشت اشاره)
اوتاگا (به طرف همدیگر ، دو طرفه)
هیجی (نوک آرنج)
هایشو اوکه (دفاع با پشت دست )
هیراکن (مشت نیم بسته)
هاجیمه (شروع)
بارای (منحرف کردن ، درو کردن)
بونکای (تجزیه و تحلیل و کاربرد عملی کاتا)
گامائه (گارد ، پوشش)
تیشو اوکه (دفاع با پاشنه دست)
توری (گذر کردن ، عبور کردن)
توکوای کاتا (کاتای ویژه و تخصصی)
تاتامی (تشک حصیری مورد استفاده در ورزش های رزمی)
داچی (فرم ایستادن)
ریو (استیل ، روش ، متد ، سبک ، سنت)
یوی (آماده ، حاضر)

کاتا

کاتا ، مجموعه ای از تکنیک های کاراته است که به شکلی خاص بایکدیگر ترکیب شده و جنبه مبارزه با یک یا چند حریف فرضی را دارد و از این جهت، نوعی تمرین فکری و ذهنی نیز تلقی می شود.
کاتا، همواره با احترام(ری) شروع شده و با احترام نیز پایان می یابد.
کاتا، همچنین، همواره با دفاع شروع شده واغلب با دفاع نیز تمام می شود، و از این دو جهت ، دارای پیام های اخلاقی و انسان دوستانه ی ارزشمندی است که مورد تأیید اسلام نیز می باشد.


کاتاهای گوجوریو
۱- سانچین
2- گه کی سای ایچی
3- گه کی سای نی
4- سایفا
5- سی انچین
6- شی سو چین
7- سان سی ریو
8- سی سان
9- سی پای
10- کورورونفا
11- سوپاریم پی

کاتا جزء کاملی از آموزشه ای هنرهای رزمی می باشد که یادگیری شکل ابتدایی آن با اجرای مکرّر و انفرادی حرکات ، تحت نظراستاد ، در مکان تمرین(DOJO)عملی می باشد. اجرای کاتا به منظور نمایش نمی باشد بلکه برای کمک به خویشتن ، از طریق مطالعه آن برای پیشرفت قابلیتهایمان در کومیته وبعدها درکاربرد عملی آن دریک برخورد واقعی می باشد. بنابراین، ماهیّت کاتا،زیباییِ حرکاتِ آن نیست، بلکه کارایی حرکات آن است. هنگامی که اجرا کننده ی کاتا بتواند ارتباط زیبایی وقدرت را با حرکات بیان نماید و بویژه قادر باشد همان احساس را در بیننده به وجود آورد، می توان گفت که او بر کاتا تسلط دارد.
اگر ما کاتا را به عنوان فرمی از دفاع شخصی قلمداد کنیم، باید تلاش کنیم تا بقیه ی کاتاها را نیز فرا گیریم، چون تمام تکنیک ها فقط در یک کاتا موجود نمی باشد .

سبکهای غیر کنترلی

سبکهای غیر کنترلی
نام سبک
نام رئیس سبک

کیوکوشین بین المللی
احمد پورمحسنی

کیوکوشین ماتسوشیما
محسن آشوری