درباره ورزش کاراته

محوطه مسابقه: محوطه مسابقه که تاتامی خوانده می شود دارای ابعاد 12*12 متر شامل 8*8 متر محوطه اصلی و از هر طرف 2 متر محوطه ایمنی می باشد و باید کاملا مسطح و به دور از مخاطره باشد.
زمان مسابقه برای آقایان 3 دقیقه مفید، برای جوانان و بانوان 2 دقیقه مفید می باشد. در صورت تساوی یک دقیقه وقت اضافی در نظر گرفته می شود.
مسابقه دهنده و مربی او، داوران و قضاوت باید لباس رسمی به تن داشته باشند. سر داور قبل از مسابقه باید تمام وسایل مسابقه و لوازم ایمنی را بررسی کند.
اصطلاحات:
شوبوسانبون ها جیمه: شروع مسابقه
شوبو هاجیمه: شروع مسابقه دروقت اضافه
سوزوکته: ادامه مسابقه (اعلان شروع مسابقه بعد از ایجاد وقفه)
شیرویا آکانوکاچی: داور هنگام اعلام برنده دستش را به طرف ورزشکار باند قرمز یا سفید بالا گرفته این کلمه را ادامی کند.
اتوشی باراکو: 30 ثانیه به پایان مسابقه ماند
موتو نواچی: ایستادن در مکانهای مقرر
سوزوکته هاجیمه: شروع ادامه مسابقه
توری ماسن: غیر قابل قبول
هی که واکه: مساوی
شوگو: صدا زدن کمک داور
هانتی: مشورت در قضاوت
انچوسن: (اولین ضربه در وقت اضافه)
آیوچی: تکنیک امتیازی همزمان
-کاراته دارای کمربندهای سفید، زرد، نارنجی، آبی، سبز، بنفش، قهوه ای و مشکی است و درجات کمربند مشکی دان نامیده می شود که از دان یک تا دان ده می باشد.
- فنون دست: ته وازا و فنون پا کری وازا نامیده می شود.
مسابقات کاراته به دودسته تقسیم می شود
1-فرم کاتا: مبارزه با حریف فرضی
2-کومیته: مبارزه
-در مسابقات کاتا ، شرکت کنندگان در دوره های اول و دوم ملزم به اجرای یکی از کاتاهای اجرابی با «شی تی کاتا» بوده ودر دوره های بعدی می توانند کاتای اختیاری خود را اجرا نمایند و کاتا از هر منطقه شروع شود در همان نقطه نیز باید خاتمه یابد. در کاتا تمام تکنیک ها باید به طور کامل و صحیح اجرا شود.
ضمن اینکه استفاده از «کیای» یعنی تخلیه هوای درون سینه با صدا و سریع روی تکنیک های خاصی اجباری است.
-مسابقات در کاتا و کومیته به صورت تیمی و انفرادی برگزاری می شود. مسابقات تیمی کاتا به صورت 3 نفره مسابقات تیمی کومیته به صورت پنج نفره بادو نفر ذخیره انجام می گیرد.

کاراته در ایران

کاراته با سبک کان ذن ریودر سال 1344 وارد ایران شد. دکتر فرهاد وارسته این ورزش را در ایران بنیان نهاد و آن را در یک زیرزمین 40 متری در خیابان بهار شمالی که متعلق به پدرش بود با 6-5 نفر علاقمند آغاز نمود. به علت عدم شناخت مقامات ورزش ایران از کاراته توجه زیادی به این ورزش صورت نگرفت و هیچ گونه امکاناتی از جمله سالن تمرین مناسب دراختیار علاقمندان این ورزش جدید قرار نگرفت.
پس از چندی تمرین در آن زیرزمین 40 متری، باشگاه گارد واقع در سید خندان میعاد گاه کاراته کاها شد که تعدادشان به 17 نفر رسیده بود. هوای 15 درجه زیر صفر در زمستان و سالن بدون شیشه، دوش و رختکن هم برای کاراته کاهای علاقمند غنیمتی بود ولی باشگاه گارد هم مدتی بعد تعطیل شد.

سبکهای کنترلی کاراته

سبکهای کنترلی عبارتند از:
شوتوکان:
بنیانگذار این سبک، کیجین فوناکوشی (1957 – 1868 ش) می باشد. شوتوکان یعنی: خانه شوتو، مکتب شوتو – لقب فوناکوشی و کان به معنای خانه می باشد.
علاوه بر آن شوتوکان متعلق به سیستم «شوری ته» در کاراته است.
شیتوریو:
بنیانگذار این سبک «مابونی کنوا» (1952 – 1889) می باشد. شیتوریو متشکل از دو سیستم «ناهاته» و «شوری ته» در کاراته می باشد. شیتو از نامهای دواستاد بزرگ اوکیناوایی گرفته شده است. به این شکل که «شی» از نام «ایتوسوآنکو» استاد مسلم سیستم «شوری ته» و کلمه «تو» از «هیگااونا کانریو» بنیانگذار و استاد بزرگ سیستم «ناهاته» برگرفته شده است.
گوجوریو:
این سبک توسط «میاگی چوجون» (1953 – 1888) بنیان نهاده شد. گوجوریو یعنی روش سفت و نرم، که در اوکیناوا شکل گرفت و متعلق به سیستم ناهاته درکاراته می باشد.
وادوریو:
بنیانگذار سبک، اوتسوکه هیرونوری (1982 – 1892) می باشد، وادوریو یعنی: راه صلح یا روش صلح جویانه
کیوکوشین کای:
کیوکوشین کای یک سبک نیمه کنترلی است که توسط «ماسوتاتسواویاما» (1994 – 1923) بنیانگذاری شد.
کیوکوشین کای از عناصر مختلفی که نشات از تجربیات اویاما و سبک های دیگر است تشکیل شده است کیوکوشین کای از سه لغت کیوکو یعنی بالاترین یا نهایت، شین به معنی حقیقت، روح وکای به معنی گروه و انجمن ترکیب شده است. نام دیگر این سبک اویاماریو است. تاکید این سبک روی مبارزه واقعی از راه نزدیک است.
کیوکوشین کای یکی از سبک های آزاد کاراته است و برای کاستن مقاومت حریف، تکنیک ها به طور متوالی اجرا می شود، این سبک، تاکید زیادی بر روی تمرینات تنفسی و حرکاتی که در کاراته دو ممنوع شده است دارد. دوجوی مرکزی این سبک هومبو نام دارد و در سال 1955 توسط اویاما در توکیو افتتاح شد.

آئین نامه روابط عمومی فدراسیون کاراته

 
وظایف روابط عمومی

فدراسیون کاراته جمهوری اسلامی ایران

فروردین 1389


مقدمه

منظور از نظامنامه توسعه روابط عمومی ورزشی مجموعه ای شامل اهداف کلی ، اختصاصی و پروژ ه های عملیاتی مربوط به فرایند توسعه روابط عمومی کشور است

این نظامنامه بر اساس مطالعات انجام شده ومکتوب در حوزه روابط عمومی و در پی برگزاری نشستهای تخصصی با اهالی این علم در دبیرخانه شورای راهبردی سازمان تربیت بدنی و با نگاه جدی به آیین نامه نحوه فعالیت، وظایف و اختیارات روابط عمومی دستگاههای اجرایی مصوب 23/6/88 هیات وزیران تدوین شده است .

هدف از تدوین این نظامنامه ، ایجاد نظامی هماهنگ وهمسو در استراتژی، برنامه ها وعملیات روابط عمومی فدراسیونهای ورزشی است ، لذا پس از تدوین نسخه ابتدایی با ادامه روند برگزاری جلسات شورای راهبردی بر حسب نیاز در دوره های زمانی مختلف به بازنگری، اصلاح یا تکمیل آن اقدام خواهد شد . 

اصطلاحاتی که هر کاراته کار باید بداند

سیکن (دو مفصل اصلی مشت بسته)
اُشیرو ( عقب ، پشت)
میگی (راست)
هیداری (چپ)
گدان (سطح پایینی ، قسمت تحتانی)
چودان (قسمت وسط بدن )
جودان (بالای بدن ، قسمت سر و گردن)
دوجو (محل تمرین)
اُس (سلام ، تقاضا ، احترام )
بودو (راه رزم )
کیو (به درجات پایینترازکمربندسیاه اطلاق میشود)
دان (درجه ، سطح )
سن سی (استاد ، معلم ، مربی)
سن سی نی ری (احترام به استاد)
سم پای (شاگرد ارشد)
سم پای نی ری (احترام به پیشکسوت ، ارشد )
ری (احترام ، تعظیم )
کاراته دو (راه و روش دست خالی )
کاراته کا ( هنرجوی کاراته)
کاراته گی (لباس کاراته)
یوکو (کنار ، پهلو)
یوری آشی (لیز خوردن ، قدم لیز برداشتن)
یامه (تمام ، پایان)
مائه (جلو)
ماکی وارا (یک تخته چوبی که دور آن پارچه یا حصیر می بافند و با آن به قسمتهای مختلف بدن جهت قوی شدن ضربه می زنند)
ماواته (بچرخید ، برگردید)
مودوته (برگردید سرجایتان)
سوکومن (پهلو ، کنار)
کیکو (منقار پرنده ، تمرین )
کاکی واکه اوکه (دفاع جدا کننده)
اوکه (دفاع)
شو (کف دست ، دست باز )
شودان (اولین درجه استادی در بودو)
نی دان (دومین درجه استادی در بودو)
سان دان (سومین درجه استادی در بودو)
یون دان (چهارمین درجه استادی در بودو)
گودان (پنجمین درجه استادی در بودو)
روکودان ( ششمین درجه استادی در بودو)
شی چی دان (هفتمین درجه استادی در بودو)
هاچی دان (هشتمین درجه استادی در بودو)
کودان (نهمین درجه استادی در بودو)
جودان (دهمین درجه استادی در بودو)
کورو اُبی (کمربند سیاه)
شی هان ( استاد بزرگ و مسلم )
شو می نی ری (تعظیم به روبرو ، احترام به جایگاه)
شیای (مسابقه رقابت )
شیای جو (محوطه مسابقه با مساحت 64 مترمربع)
ام پی (آرنج)
اوده (ساعد)
اوچی (درونی ، از داخل)
ایپون نوکیته (تکنیک مستقیم با نوک انگشت اشاره)
اوتاگا (به طرف همدیگر ، دو طرفه)
هیجی (نوک آرنج)
هایشو اوکه (دفاع با پشت دست )
هیراکن (مشت نیم بسته)
هاجیمه (شروع)
بارای (منحرف کردن ، درو کردن)
بونکای (تجزیه و تحلیل و کاربرد عملی کاتا)
گامائه (گارد ، پوشش)
تیشو اوکه (دفاع با پاشنه دست)
توری (گذر کردن ، عبور کردن)
توکوای کاتا (کاتای ویژه و تخصصی)
تاتامی (تشک حصیری مورد استفاده در ورزش های رزمی)
داچی (فرم ایستادن)
ریو (استیل ، روش ، متد ، سبک ، سنت)
یوی (آماده ، حاضر)