درباره ورزش کاراته

محوطه مسابقه: محوطه مسابقه که تاتامی خوانده می شود دارای ابعاد 12*12 متر شامل 8*8 متر محوطه اصلی و از هر طرف 2 متر محوطه ایمنی می باشد و باید کاملا مسطح و به دور از مخاطره باشد.
زمان مسابقه برای آقایان 3 دقیقه مفید، برای جوانان و بانوان 2 دقیقه مفید می باشد. در صورت تساوی یک دقیقه وقت اضافی در نظر گرفته می شود.
مسابقه دهنده و مربی او، داوران و قضاوت باید لباس رسمی به تن داشته باشند. سر داور قبل از مسابقه باید تمام وسایل مسابقه و لوازم ایمنی را بررسی کند.
اصطلاحات:
شوبوسانبون ها جیمه: شروع مسابقه
شوبو هاجیمه: شروع مسابقه دروقت اضافه
سوزوکته: ادامه مسابقه (اعلان شروع مسابقه بعد از ایجاد وقفه)
شیرویا آکانوکاچی: داور هنگام اعلام برنده دستش را به طرف ورزشکار باند قرمز یا سفید بالا گرفته این کلمه را ادامی کند.
اتوشی باراکو: 30 ثانیه به پایان مسابقه ماند
موتو نواچی: ایستادن در مکانهای مقرر
سوزوکته هاجیمه: شروع ادامه مسابقه
توری ماسن: غیر قابل قبول
هی که واکه: مساوی
شوگو: صدا زدن کمک داور
هانتی: مشورت در قضاوت
انچوسن: (اولین ضربه در وقت اضافه)
آیوچی: تکنیک امتیازی همزمان
-کاراته دارای کمربندهای سفید، زرد، نارنجی، آبی، سبز، بنفش، قهوه ای و مشکی است و درجات کمربند مشکی دان نامیده می شود که از دان یک تا دان ده می باشد.
- فنون دست: ته وازا و فنون پا کری وازا نامیده می شود.
مسابقات کاراته به دودسته تقسیم می شود
1-فرم کاتا: مبارزه با حریف فرضی
2-کومیته: مبارزه
-در مسابقات کاتا ، شرکت کنندگان در دوره های اول و دوم ملزم به اجرای یکی از کاتاهای اجرابی با «شی تی کاتا» بوده ودر دوره های بعدی می توانند کاتای اختیاری خود را اجرا نمایند و کاتا از هر منطقه شروع شود در همان نقطه نیز باید خاتمه یابد. در کاتا تمام تکنیک ها باید به طور کامل و صحیح اجرا شود.
ضمن اینکه استفاده از «کیای» یعنی تخلیه هوای درون سینه با صدا و سریع روی تکنیک های خاصی اجباری است.
-مسابقات در کاتا و کومیته به صورت تیمی و انفرادی برگزاری می شود. مسابقات تیمی کاتا به صورت 3 نفره مسابقات تیمی کومیته به صورت پنج نفره بادو نفر ذخیره انجام می گیرد.

کاراته در ایران

کاراته با سبک کان ذن ریودر سال 1344 وارد ایران شد. دکتر فرهاد وارسته این ورزش را در ایران بنیان نهاد و آن را در یک زیرزمین 40 متری در خیابان بهار شمالی که متعلق به پدرش بود با 6-5 نفر علاقمند آغاز نمود. به علت عدم شناخت مقامات ورزش ایران از کاراته توجه زیادی به این ورزش صورت نگرفت و هیچ گونه امکاناتی از جمله سالن تمرین مناسب دراختیار علاقمندان این ورزش جدید قرار نگرفت.
پس از چندی تمرین در آن زیرزمین 40 متری، باشگاه گارد واقع در سید خندان میعاد گاه کاراته کاها شد که تعدادشان به 17 نفر رسیده بود. هوای 15 درجه زیر صفر در زمستان و سالن بدون شیشه، دوش و رختکن هم برای کاراته کاهای علاقمند غنیمتی بود ولی باشگاه گارد هم مدتی بعد تعطیل شد.