همه سبک­های کاراته در سه منطقه­ اوکیناوا رشد و نمو یافتند: ناها، توماری و شوری.

۱- شورین ­ریو: اساسا بر پایه کاتاهایی ا­ست که توسط «یاسوتسونه (آنکو) ایتوسو» آموزش داده می­شدند و دو انشعاب پیدا کردند: یعنی توماری­ته و شوری­ته.

۲- گوجوریو: توسط «چوجن­ میاگی» که شاگرد «کانریو­هیگاشیانو» بود پایه­ گذاری شد. اساس «گوجوریو» بر پایه­ «شوری­ریو» (ناهاته) قرار دارد. «گوگن­ یاماگوچی» جانشین «میاگی» شد و فرزندان «یاماگوچی» از جمله «گوسه ­ای­ یاماگوچی» بعد از او سازمان «گوجو» را رهبری کردند.

۳- شیتوریو: توسط «کنووا مابونی» بنیان­گذاری شد که شاگرد «یاسوتسونه (آنکو) ایتوسو» و «کانریو هی­گاشیونا» است. هردو مربی به او حکم استادی کامل کاراته را داده بودندآن ­هم در بیست و شش سالگی. سبک «شیتوریو» (در سال ۱۹۳۹ ثبت شد)، «مابونی» برای احترام به­ استادانش («ایتوسو» و «هی­گاشی­انو») نام هر دو را بر سبک خود نهاد. (نام این دو تن به خط تصویری کانجی شی و تو می­شود).  شاگردان «شیتوریو» قبل از آن­که کاتاهای «شوری» (ناهاته) را بیاموزند، چندین کاتای «شورین» را می­آموزند. پسران «کنووا مابونی»­، «که­ نه ­ای» و«کن­زو» راه او را ادامه دادند.

۴- شوکوکای: توسط «چوجی ­روتانی» پایه­ گذاری شد که شاگرد «کنووا مابونی» بود.

۵- شوتوکان: توسط «گی­چین فوناکوشی» که یکی از شاگردان ارشد «یاسوتسونه (آنکو) ایتوسو» و «یاسوتسونه آزاتو» بود، بنیان­گذاری شده. «شوتوکان» ریشه در «شوری­ریو» و «شورین­ریو» دارد. دنباله ­روی «گی­چین فوناکوشی» پسرش «یوشی تاکا» بود که سبک را مدرنیزه کرد.

۶- وادوریو: توسط «هیرونوری اوتساکا»، شاگرد ارشد و دستیار «گی­چین فوناکوشی»، «کنووا مابونی» و «چوکی­ موتوبو» پایه­ گذاری شد، «هیرونوی اوتساکا» نیز در «جیوجیتسو» تخصص پیدا کرد و سبک «وادو» بر پایه هر دو سبک کاراته «شوتوکان» و فرم ­های «جیتسو» است. پسر «هیرونوری اوتساکا» یعنی «جوری» (هیرونوری اوتساکای دوم) بعد از مرگ پدرش راه او را دنبال کرد.

یکی از سبک­ های اصلی «اوکیناوا» ناهاته نام داشت علت این نام­گذاری شهر بندری «ناها» بود که «کان­ریو هی­گاشیانو» مبتکر آن بود، کسی که تمرین تنفس را که «سان­چین» نام داشت معرفی کرد (بعدها این فن تبدیل به یک کاتا شد).

۷- پنجمین سبک اصیل کاراته کیوکوشین است که توسط مایوتاتسو اویاما در سال ۱۹۶۴ پایه گذاری شد. اویاما در ابتدا شاگرد فوناکوشی بود و در مکتب شوتوکان پرورش یافته بود سپس به گوجوریو پیوست و زیر نظر یاماگوچی و سو نی چو با روش شوری و ناهاته آشنا گردید او همچنین جودو و آیکیدو را تمرین کرده بود و با الهام از روشهای قدیمی مبارزات کاراته در قرن ۱۹ ، دست به ابداع سبک کیوکوشین با رویکردی متفاوت از دیگر سبکها زد.

۱-   یاسوتسونه آنکو ایتوسو.

۲-   کانریو هی­گاشیونا «هی گائونا».

۳-   گی­چین فوناکوشی.

۴-   چوجن می­یاگی.

۵-   کنووا مابونی

۶- ماسوتاتسو اویاما

کیوشی شیهان علی اکبر محمدی بقا

کیوشی شیهان علی اکبر محمدی بقا در اردیبهشت 1332 در تهران به دنیا آمد. او از ابتدای نوجوانی به ورزش علاقه فراوان داشت و در 14 سالگی به کشتی روی آورد و در باشگاه البرز تمرینات خود را آغاز نمود. در سال 1348 عضو تیم کشتی دبیرستان مروی شد و در مسابقات آموزشگاهای استان تهران اول شد. در دیماه 1349 به کاراته روی آورد و در باشگاه آتش نشانی فراگیری کاراته را زیر نظر استاد ماشینچیان شروع کرد و کمربند سبز گرفت. هرسال در آخرین جلسه تمرین عکسی به یادگار می گرفتیم.