ایی . آی . دو یا مکتبی برای کنترل جسم ، روح و ذهن( سامورایی )

نگاهی اجمالی بر تاریخچه هنر شمشیر زنی ژاپن ( سامورایی )

ایی . آی . دو یا مکتبی برای کنترل جسم ، روح و ذهن

هنر شمشیر زنی در سراسر ژاپن ، تاریخی کهن و قدمتی بسیار طولانی دارد ، براساس تحقیقات باستان شناسی و آثار کشف شده بیشتر حدس زده می شود سابقه آن به دوره « یاماتو جیدای » قبل از میلاد مسیح بر کردد .

در اعصار گذشته هنر شمشیر زنی را « تاچی اوچی» می خواندند ، هنری رزمی که تکنیکهای محدود آن را اغلب نظامیان فرا می گرفتند تا در جنگها به کار گیرند . از سالهای 800 میلادی جنکهای ملوک الطوایفی در سرزمین ژاپن شروع شد که بیش از چهار قرن به طول انجامید ، در این مدت شمار بسیاری از انسانها تلف شدند . در پس نتیجه تجربیات فراوان ناشی از این نبردها ، شمشیر ژاپنی شکل واقعی و امروزی خود را یافت و تکنیکهای رزمی به شکوفایی رسید و در نهایت هنر « کن جوتسو » شگل گرفت .

در سالهای 1334 ـ 1191 میلادی ، در دوره « کاماکورا » کن جوتسو به نهایت پیشرفت کرد و به یکی از پرطرفدارترین هنرهای رزمی عصر تبدیل شد به طوری این دوره « سالهای طلایی سامورائیها » نام گرفت . در آن سالها مسابقات و تمرینات با شمشیر واقعی و یا با شمشیر چوبی به نام « بوکوتو » صورت می گرفت که همین مسئله نیز صدمات و آسیبهای بسیاری را به دنبال می آورد .

ظهور ایی . آی . دو

در دوره حکومت موروماچی ( 1570 &ndash 1397 میلادی ) شیوه هایی در به کارگیری شمشیر در حالات گوناگون حمله و دفاع وجود داشت تا اینکه شخصی به نام « هایاشی زاکی جین سوکه » ( 1621 ـ 1546 میلادی ) که یک بوشی از خانواده جنگاوران ( سامورایی ) بود ، نخستین سیستم مدون و کلاسه بندی شده را به عنوان « ایی . آی » بنیانگذاری کرد .























تنها تندیس از استاد ( هایاشی زاکی جونسوکه ) بنیانگذار ایی . آی . دو



ایی آی فنون استفاده کامل از شمشیر بود و در ابتدا حرکاتی سریع برای حمله یا دفاع . با گذشت زمان و خاموش شدن آتش جنگهای داخلی ، استادان در آن مفاهیمی سرشار و عالی برای ایجاد انظباط روحی ، فکری و جسمی انسان مشاهده کردند و همین مهم باعث رونق ایی آی و ظهور مکتب « ایی . آی . دو » شد . در ایی آی دو همه حرکتهای جنگاوران سامورایی باید بر کنترل جسم و تعادل ذهن و روح استوار می شد و هر چند که دیگر چندان از جنگها و در گیریها خبری نبود ولی از نظر انظباطی ، ایی آی دو کا باید همواره در جریان تمرینات ، خود را در صحنه نبرد می پنداشت و رعایت حالات و شرایط جنگی ، جزو واجبات این هنر زیبای رزمی بود . بدین ترتیب مکتبی که در آغاز برای به دو نیم کردن انسانها و پیروزی در جنگها به وجود آمده بود به راهی برای تصمیم گیری درست ، تجزیه و تحلیل صحیح ، تقویت قدرت اراده و به عبارتی مکتبی انسانی و متعالی تبدیل شد و در سایه آن ، انسانهای بسیاری به چنان درجات عالی روحی دست یافتند که تصور آن برای انسانهای عادی غیر ممکن می نماید .

تغییرات مهم

همانطور که پیشتر گفته شد ، مسابقات و تمرینات یا با شمشیر واقعی ( کاتانا ) و یا با شمشیر چوبی ( بوکوتو ) صورت می گرفت ، اما از اواخر نیمه قرن هجدهم میلادی ، تغییراتی در این زمینه رخ داد و ابزار تمرینی و دفاعی مخصوصی مانند شمشیر خیزرانی به وجود آمد که این خود زمینه تحولات مهمی برای شمشیر زنی و شمشیر زنان شد و بدین ترتیب مبارزه و جنگ بتدریج صورت ورزشی یافت و نام کن دو بر آن نهاده شد .



























Ko dojo in Japan at the beginning of Meiji period

(1870-1900)



اما در دوره « میجی » حمل شمشیر برای سامورائیها ممنوع و هنر اصیل سامورایی کم رنگ شد و در سراسر ژاپن به جز چند « دوجو » تقریبا همه مدارس تعطیل شدند . این وضع مدتها به طول انجامید تا اینکه در سال 1877 میلادی استادان سامورایی با تلاش و ممارست نمایشی از این هنر اصیل را دوباره به صحنه اجتماع و فرهنگ ژاپن آوردند و با عث توجه دوباره مردم به آداب و رسوم گذشته سامورائیها شدند . متعاقب آن در سال 1879 میلادی پلیس ژاپن در توکیو ، کلاسی برای آموزش کادر خود تاسیس کرد و در سال 1911 میلادی کن دو در مدارس متوسطه این کشور در ردیف مهمترین دروس قرار گرفت .

سرانجام پس از فراز و نشیب های گوناگون و در نهایت ، حذف موارد خشن از تمرینات آن صورتی مدرن یافت . در سال 1952 میلادی تمامی محدودیتهایی که در گذشته بر آن اعمال می شد ، از میان رفت و فدراسیون یکپارچه کن دو ژاپن ( AJKF) ALL JAPAN KENDO FEDERATION )) شکل گرفت . امروز تمرین کن دو به دلیل آنکه برای تعالی فکر ، روح وجسم انسانها مفید و مهم تشخیص داده شد ، به طور رسمی جزوء دروس اصلی مدارس ژاپن قرار دارد .



مفهوم کن دو

مفهوم کن دو ، انضباط انسان در راه بهره گیری از مبانی کاتانا ( شمشیر ) است



هدف از تمرین کن دو

هدف از تمرین کن دو عبارتست از :
· هماهنگ کردن ذهن و بدن ،
· بدست آوردن یک روح نیرومند و شاداب ، به وسیله تمرینات منظم و جدی
· تلاش برای پیشرفت در هنر کن دو،
· ارج نهادن به شرف و احترام انسانی ،
· تلاش برای دستیابی به مدارج فرهیختگی

و با این روش انسان قادر است تا:
· به کشور و جامعه اش عشق بورزد
· در رشد و پیشرفت فرهنگ کشورش تاثیر گذار باشد
· و مروج صلح و سعادت در میان مردم باشد.



























شینای و زره مورد استفاده در کن دو



در این ورزش هنرجوها رو در روی یکدیگر با پوشیدن زره های محافظ و با استفاده از شمشیرهای خیزرانی منعطف ( شینای ) سعی در حمله به نقاط مشخصی از بدن حریفانشان می کنند .

کن دو دارای مسابقه بوده و در یک مسابقه کن دو( SHIAI ) دو کن دو کا در یک زمین مربع شکل با یکدیگر مبارزه می کنند . در حالی که سه داور مبارزه را قضاوت می کنند ضربات باید به صورت صحیح و دقیق به نقاط مشخص بدن که بوسیله زره ( BOGU ) محافظ می شوند ، وارد شوند . اولین نفری که موفق به کسب 2 امتیاز در طول مسابقه شود ( معمولاً 3 یا 5 دقیقه ) مبارزه را برده است.

مسابقات کن دو ( TAIKAI ) معمولاً تک حذفی است و فقط به رده های ، درجه و سن تقسیم می شوند نه به وزن و قد یا جنسیت .


تهیه و تنظیم توسط : شیهان سلیمان مهدیزاده

بنیانگذار و رئیس انچمن

کن دو و ایی آی دو در ایران