سبک‌های کاراته

سبک‌های کنترلی عبارت‌اند از: شوتوکان بنیان گذار: گیچین فونا کوشی. در این متد توجه خاصی به نیرو و سرعت ورود آن و مرکز ثقل نیرو می‌شود. شیتوریو بنیان گذار: کنوا مابونی. شیتوریو متشکل از دو سیستم ناهاته و شوری ته در کاراته می‌باشد. گوجوریو بنیان گذار: میاگی چوجون. گوجوریو روش سفت و نرم، که در اوکیناوا شکل گرفت و و متعلق به سیستم ناهاته در کاراته می‌باشد. وادوریو بنیان گذار: اوتسوکا هیرونوری. وادوریو یعنی: راه صلح، روش صلح، روش صلح جویانه. سبک‌های غیر کنترلی عبارت است از: کیوکوشین بنیان گذار: ماسوتاتسو اویاما کیوکوشین کای، از عناصر مختلفی که نشات گرفته از تجریبات اویاما وسبک‌های دیگر است، به وجود آمد. توضیح کامل تر: بطور کلی سبک‌های کارته به سه دسته تقسیم می‌شود سبک‌های کنترلی سبک‌های غیر کنترلی سبک‌های رینگی برخی از سبک‌های مهم در کاراته: چهار سبک اصلی یا سبک های مادر: شوتوکان که توسط استاد فقید فوناکوشی که او را به عنوان پایه گذار کاراته امروزی می شناسند پایه گذاری شده است. شیتوریو (سیستم ناهاته، سیستم شوری ته) این سبک توسط کنوامابونی ایجاد شد. وادوریو گوجوریو سبک های غیر کنترلی مثل: کیوکوشین (شناخته شده ترین سبک غیر کنترلی کاراته که توسط استاد فقید ماساتاتسو اویاما بنیانگذاری شد که البته پس از مرگ او به چندین شاخه و سبک مختلف تقسیم شد که هر کدام با پسوند و پیشوندی که معمولا نشان از بنیانگذار آن است به فعالیت می پردازند) آشیهارا انشین سبک هایی با بنیانگذار ایرانی مثل: کان ذن ریو جو کای بو کاراته (ترکیبی از جودو، کاراته، بوکس)

تاریخچه کاراته

کاراته دارای قدمتی پنج هزار ساله‌است و یکی از استادان اولیه و مبتکران این فن بودیدهاراما است که حدود ۵۲۵ سال قبل از میلاد مسیح می‌زیسته‌است. وی که از پیشوایان مذهبی بودایی بود، به تنهایی از هند به راه افتاد و پس از راهپیمایی چند هزار کیلومتری خود و با پشت سر گذاشتن موانع طبیعی بسیار مشکل موجود در آن زمان به چین رسید و در ایالت هون نان و معبد شائولین اقامت گزید. تعالیم بودیدهاراما شامل تمرینات شدید انضباطی و رعایت پرهیزکاری بود. وی ۹ سال رنج و ریاضت همراه با تفکر و برای این که شاگردانش نیز بتوانند در مقابل ساعت‌های طولانی تفکر و اندیشه تاب مقاومت بیاورند و نیز با زورگویانی که تعالیم مذهبی و مردان دین را سد راه خود می‌دیدند به مبارزه و مقابله برخیزند ۱۸ حرکت تمرینی را ابداع نمود که در حقیقت زیر بنای حرکات کاراته امروزی است.

کاراته امروزی شکل تکامل یافته‌ای از کمپوی چینی (بوکس چینی) می‌باشد که در ابتدا اوکیناواته نامیده میشد. از هنگامی که حکومت‌های استبدادی در چین سلسله کینک ۱۶۴۴ سلسله ساتسوما در اوکیناوا به منظور جلو گیری از ورزیده شدن مخالفان و نیز تحت کنترل در آوردن مردم قانون منع استفاده از شمشیر را به مورد اجرا گذاشتند و به جمع آوری سلاح‌های رزمی اقدام نمودند مردم به سوی آموزش هنر مبارزه با دست خالی روی آوردند که همین امر باعث شکوفایی هرچه بیشتر کاراته شد.

در سال ۱۹۲۱ یکی از بزرگ‌ترین استادان کاراته جزیره اوکیناوا گیچین فونا کوشی ۱۸۶۸-۱۹۵۷ توانست با قدرت و ظرافت تمام کاراته را به ژاپن معرفی نماید و برخی دیگر از هنر جویان که تحت تعلیم بزرگ‌ترین استادان اوکیناوا قرار گرفته بودند، تکنیک‌های سنتی را با یکدیگر ترکیب نموده و سبک‌های متعددی از کاراته را به وجود آوردند.

سال ۱۳۴۲ سال ورود کاراته به ایران توسط هرمز میربابایی و محمدعلی صنعتکاران و فرهاد وارسته می‌باشد.

در حال حاضر، سبکهای مختلف کاراته، بالغ بر صدها سبک می‌شود که در واقع، بازگشت همه آنها به چهار سبک اصلی و مادر از سبک‌های اصلی و کنترلی و یک سبک نیمه کنترلی می‌باشد.

کاراته

کاراته مهمترین استادان وقت کاراته در جلسه‌ای در توکیو (دههٔ ۱۹۳۰)، از چپ: تویوما کانکن بنیان‌گذار شودوکان کاراته، اوتسوکا هیرونوری بنیان‌گذار وادوریو کاراته، تاکشی شیمودا شاگرد اصلی فوناکوشی، گیچین فوناکوشی بنیان‌گذار کاراته مدرن و شوتوکان کاراته، موتوبو چوکی از مهمترین مبارزان کاراته، کنوا مابونی بنیان‌گذار شیتوریو کاراته، گنوا ناکازونه و تایرا شینکن استاد هنرهای رزمی سنتی اوکیناوا و شاگرد فوناکوشی و مابونی کاراته (به ژاپنی: 空手) نوعی هنر رزمی متعلق به جزایر ریوکیو است، جایی‌که امروز در اوکیناوا در ژاپن قرار دارد. این رشته از ترکیب روش‌های جنگی بومی این منطقه معروف به ته (معنی تحت‌اللفظی: دست) و هنرهای رزمی چینی که در ژاپن به کنپو معروف است، پدید آمده‌است.[۱][۲] کاراته یک هنر رزمی مبتنی بر ضربه زدن است که از ضربات مشت، لگد، زانو، آرنج و تکنیک‌های دست باز مانند دست چاقویی تشکیل می‌شود. در برخی سبک‌ها فنون گلاویزی، قفل مفصل، مهاری، پرتابی و ضربه به نقاط حساس نیز آموزش داده می‌شود.[۳] هنرجویان این رشته کاراته‌کا نامیده می‌شوند.

زنگنه: کاراته بانوان به یک مربی خارجی نیازمند است

عضو تیم ملی کاراته بانوان گفت: در هشتمین هفته از برپایی اردوهای تیم ملی از کارکرد خودم نسبت به قبل راضی‌ام و در این مدت 35 الی 36 روز باقیمانده به مسابقات آسیایی چین نیز امیدوارم تمامی اعضای تیم به آمادگی 100 درصد برسند زیرا برایم مهم است بهترین نتیجه را در این مسابقات بگیرم. به گزارش خبرگزاری ورزش ایران(ایپنا)، پگاه زنگنه در خصوص مربی یونانی حاضر شده بر تمرینات تیم ملی کاراته بانوان گفت: الپیدا کریستو مربی بدی نیست و در مقایسه با تاتیانا پتروویچ صربستانی که هفته سوم اردوها بر سر تمریناتمان آمد فکر می‌کنم گزینه بهتری باشد و امیدوارم از نقطه نظرات مثبت وی استفاده لازم و کافی را ببریم. وی در ادامه خاطر نشان کرد: در مدت کم باقیمانده به مسابقات یونان و مسابقات آسیایی چین مربی خارجی کمک چندانی به ما نمی‌کند ولی آنچه که به طور قطع مسلم است کاراته دختران به یک مربی خارجی توانمند در بخش کومیته برای یک دوره طولانی مدت نیازمند است.

تاریخچه گوجوریو گو جو کای در ایران

 علی اکبر محمدی بقا در 25 اردیبهشت 1332 در تهران متولد شد . ورزش را از 12 سالگی با کشتی شروع کرد و تا 16 سالگی ادامه داد. در سن 17 سالگی به کاراته روی آورد و به عناوین قهرمانی کشور در کاتا و کمیته و عضویت تیم ملی رسید. در سال 1368 تغییر سبک داده و پس از تمرین و مطالعه کافی در توکیو ، گوجوریو را انتخاب نمود و تمرینات را زیر نظر سایکوشیهان گوشی یاماگوچی آغاز کرد. بنیان گذار گوجوریو کاراته در ایران در حال حاضر رنشی شیهان میباشد. ایشان اولین داور بین المللی ایران بوده و موسس کمیته داوری در فدراسیون کاراته ایران هستند.