سبکهای کنترلی کاراته

سبکهای کنترلی عبارتند از:
شوتوکان:
بنیانگذار این سبک، کیجین فوناکوشی (1957 – 1868 ش) می باشد. شوتوکان یعنی: خانه شوتو، مکتب شوتو – لقب فوناکوشی و کان به معنای خانه می باشد.
علاوه بر آن شوتوکان متعلق به سیستم «شوری ته» در کاراته است.
شیتوریو:
بنیانگذار این سبک «مابونی کنوا» (1952 – 1889) می باشد. شیتوریو متشکل از دو سیستم «ناهاته» و «شوری ته» در کاراته می باشد. شیتو از نامهای دواستاد بزرگ اوکیناوایی گرفته شده است. به این شکل که «شی» از نام «ایتوسوآنکو» استاد مسلم سیستم «شوری ته» و کلمه «تو» از «هیگااونا کانریو» بنیانگذار و استاد بزرگ سیستم «ناهاته» برگرفته شده است.
گوجوریو:
این سبک توسط «میاگی چوجون» (1953 – 1888) بنیان نهاده شد. گوجوریو یعنی روش سفت و نرم، که در اوکیناوا شکل گرفت و متعلق به سیستم ناهاته درکاراته می باشد.
وادوریو:
بنیانگذار سبک، اوتسوکه هیرونوری (1982 – 1892) می باشد، وادوریو یعنی: راه صلح یا روش صلح جویانه
کیوکوشین کای:
کیوکوشین کای یک سبک نیمه کنترلی است که توسط «ماسوتاتسواویاما» (1994 – 1923) بنیانگذاری شد.
کیوکوشین کای از عناصر مختلفی که نشات از تجربیات اویاما و سبک های دیگر است تشکیل شده است کیوکوشین کای از سه لغت کیوکو یعنی بالاترین یا نهایت، شین به معنی حقیقت، روح وکای به معنی گروه و انجمن ترکیب شده است. نام دیگر این سبک اویاماریو است. تاکید این سبک روی مبارزه واقعی از راه نزدیک است.
کیوکوشین کای یکی از سبک های آزاد کاراته است و برای کاستن مقاومت حریف، تکنیک ها به طور متوالی اجرا می شود، این سبک، تاکید زیادی بر روی تمرینات تنفسی و حرکاتی که در کاراته دو ممنوع شده است دارد. دوجوی مرکزی این سبک هومبو نام دارد و در سال 1955 توسط اویاما در توکیو افتتاح شد.